Waarom de schoonmoeder van Maarten Heijstek tot het Spinhuis werd veroordeeld en de raadselen rondom het genealogisch onderzoek.

Bij het samenstellen van een kwartierstaat zijn open einden onvermijdelijk maar geven aanleiding opnieuw op onderzoek te gaan waarbij enerzijds verschillende schrijfwijzen van familienamen de genealoog hinderlijk voor de voeten lopen maar anderzijds soms verrassende vondsten opleveren. Wat te denken van Maria Schotting?

‘N vertrouling

Oupa Antonie: volgens die Heystek-familieboek was oupa in die polisiediens van die ZAR; later in die geheime polisie. Hy was 'n vertrouling van president Paul Kruger - so het die President hom na Durban gestuur om inligting i.v.m. die Britse magte na die regering te stuur. Oupa het ook 'n beplande sluipmoord op die president openbaar. Daarvoor het hy 'n goue sakhorlosie van die president ontvang. Na die oorlog het iemand (sien Heystekfamilie-boek) oupa probeer oorreed om weer in die polisiemag te dien, maar hy het geweier om die Engelse uniform te dra. Oor my oupa is al baie geskryf op hierdie familieblog. Klik hier en hier om te lees.

Oupa Antonie was die vierde kind uit die tweede huwelik van Jan Heystek en Hester Maria, nee Du Plessis. Soos u weet Jan Heistek (Heijstek/Heystek) is stamvader van die Heystekke in "Suid-Afrika". In die gesin van Jan Heistek is agtien kinders gebore.

Willem Heijstek (Middelburg 1799 – Salt Lake City 1877)

Veel literatuur bestaat er over een relatief kleine godsdienstige gemeenschap met de naam “De Zwijndrechtse Nieuwlichters”. In het onderstaand artikel zal deze groepering slechts zijdelings belicht worden, meer aandacht is er voor Willem Heijstek die een prominente rol vertolkte in deze groep.

Een schavuit die wel kon schrijven

Het is dinsdag 19 juni 1855 als de 21 jaar jonge Adriana Mullaard in haar kraambed in Oud Beijerland bevalt van een zoon. Willem Jacobus is dan geboren. Adriana is gehuwd met Jacobus Willem Heijstek, zij zal hem in de jaren hierna nog negen kinderen schenken.

We schrijven het jaar 1926. Een bejaard getrouwd bloemistje uit Overveen bij Haarlem was op het verkeerde pad verzeild te Amsterdam en een half jaar geleden daar in vuur en vlam geraakt voor “Johanna” een Zeedijksche schone, die al spoedig het oudje onbarmhartig plukte.

Pieter Hermanus Heistek (Rotterdam 1942) groeide op in een tijd dat het beoefenen van sport in verenigingsverband, zeker op jeugdige leeftijd, nog niet zo vanzelfsprekend was als nu. Eerst op twaalfjarige leeftijd kon hij lid worden van een voetbalvereniging, V.V.O.R. uit Rotterdam-Kralingen. Hij doorliep de diverse jeugdelftallen, speelde een paar jaar in het eerste elftal op meestal regionaal niveau en probeerde het later nog eens bij het veel grotere Xerxes, toen nog uitkomend in het betaalde voetbal. Piet speelde daar zo’n twee seizoenen in het derde amateurteam en evenals bij V.V.O.R. viel hij voornamelijk op door zijn snelle rushes. Niet zo verwonderlijk want hardlopen kon hij altijd al. Als kind liep hij vaak rondje na rondje om een plantsoen in de buurt waar geen van zijn vriendjes in staat was hem maar enigszins bij te houden. Regelmatig moest zijn familie hem rond etenstijd van “zijn parcours” halen, want hij wilde niet van ophouden weten. Dichtbij zijn ouderlijk huis lag aan het Langepad een sintelbaan, hij ging daar af en toe kijken en werd lid van de atletiekvereniging Tenaco. Piet kreeg nu voor het eerst te maken met gerichte training waarbij bleek dat de middenafstanden zijn sterkste nummers waren. Op dat Langepad was ook de vereniging Metro gevestigd met meerdere sterke middenafstandlopers dus werd het een logische keuze zich na enige tijd bij hen aan te sluiten. Als B-junior boekte hij goede resultaten op vooral de 600 meter, maar zijn eerste buitenlandse reis (!) maakte hij in 1958 als middelbaar scholier. Hij werd gekozen in het Rotterdamse scholierenteam voor de tweedaagse wedstrijd in en tegen Antwerpen.

Bij het doornemen van ons genealogisch bestand stuitte ik op een Rotterdams gezin waarbij een bepaald feit mij sterk deed denken aan het welbekende lied van Ketelbinkie, een straatjongen uit Rotterdam. Een smartlap uit 1940, geschreven door Anton Beuving voor een in 1942 uitgezonden hoorspel. In de tekst beschreef hij de belevenissen uit zijn eigen jeugd, hij voer toen op de grote vaart. Alleen het slot, waarin Ketelbinkie kwam te overlijden, is door hem verzonnen.