Ook Willem Heijstek stond op de markt

Inmiddels weten we dat Heijstekken dan wel Heystekken behoorlijk actief waren op en rond de Nederlandse markten. In eerdere publicaties kon de lezer al kennismaken met naamgenoten die typisch Hollandse producten als poffertjes en wafels aan de man (en uiteraard vrouw) brachten. Uit de twee artikelen in deel 1 van deze reeks weten we dat weer andere naamgenoten op de markt stonden met drop en suikerpepermunt. Maar er zijn er meer geweest, bijvoorbeeld ene Willem Heijstek die volgens deze advertentie uit het jaar 1903 handelde in nougat, tegenwoordig beter bekend als noga, maar we volgen de oude schrijfwijze.

Bij wie kocht opa Louis drop op de markt?

Een bijzonder verhaal over een marktkoopman Heijstek deed in onze familie de ronde en mijn grootvader Louis Heistek was één van de hoofdpersonen. Details hoorde ik een paar maanden geleden nog van mijn nicht Ludy, die al tientallen jaren in de U.S.A. woont. Louis had in 1933 heel plotseling zijn geliefde vrouw Anna-Maria Pakker verloren, terwijl het jaar erna hij ook nog zijn zoon Willem verloor door een uitermate tragisch ongeval. Zoon Maarten was het huis al uit en Louis Sr. kon het niet meer opbrengen voor zichzelf en zijn toen 17-jarige zoon Louis jr. te zorgen. Hij ging op kamers wonen aan de Noordsingel in Rotterdam, terwijl de jongste zoon tijdelijk bij familie kon worden ondergebracht.

Woensdag 8 Desember 1886 word beskou as die amptelike stigtingsdatum van Randjieslaagte, later bekend as Johannesburg. Op hierdie dag is die eerste erwe per publieke veiling verkoop. Vir dié doel is die pos van Afslaer (Veilingmeester) reeds in Augustus 1886 geadverteer.

Wedstrijdleider op de radio

Willem had zijn handen meer dan vol aan de totstandkoming van de nieuwbouw en aan het leiding geven aan muziekschool en conservatorium, maar had in die periode toch tijd vrij kunnen maken voor diverse andere zaken. Van november 1961 tot juni 1962 vond, met Willem als wedstrijdleider (“ik heb al vaker contact gehad met de radio, ik ben namelijk binnenkort voor de achtste keer docent aan de internationale dirigentencursus in Hilversum”) elke zaterdagavond bij de K.R.O.-radio een wedstrijd in muziekliteratuurkennis plaats onder de naam “Wie ’t weet mag het zeggen”. Twee groepjes van twee conservatoria of universiteiten, elk bestaande uit vier à vijf personen, kreeg vier muziekwerken te horen en het was de bedoeling dat zij de namen van de componist en de titel zouden raden. Willem na afloop van de uitzendingen: “Ik ben blij dat niet Maastricht winnaar is geworden. Ik heb met alle geweld trachten te voorkomen dat het de schijn had dat ik iets met de jongens had geprepareerd. De muziekfragmenten kwamen trouwens pas op het allerlaatste ogenblik. Er is over gesproken dit programma volgend jaar voor de TV te brengen”.

Het was aan het eind van de jaren vijftig, misschien het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw dat het bezit van een televisietoestel nog niet voor iedereen was weggelegd. Wel werd er naar de radio geluisterd en hoewel inmiddels zo’n zestig jaar geleden, herinner ik mij dat er op zondag rond het middaguur een aankondiging was van ene Willem Hijstek. Dirigeerde hij een koor, gaf hij een cursus, leidde hij een quiz? Deze drie mogelijkheden komen in het verloop van dit verhaal weliswaar ter sprake, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet meer weet waarover het toen ging. Maar bijzonder vond ik het toen mijn eigen naam op de radio te horen. Van genealogie had ik nog nooit gehoord, maar één ding wist ik zeker: deze Willem kon geen familie zijn, zijn naam werd toch heel anders geschreven. Nu, vele decennia later weet ik inmiddels dat hij en ik een aantal eeuwen terug dezelfde voorvader hadden en dat in beide gevallen door ambtelijke verschrijvingen de schrijfwijze veranderde. De achternaam van zijn overgrootvader werd nog geschreven als Heijstek, hetgeen ook bij mij het geval was. In deze publicatie gaat het over Wilhelmus Josephus Hijstek, roepnaam dus Willem, geboren in Nijmegen op 22 april 1914 en overleden in Maastricht op 14 juli 1982. Hij was een zoon van Wilhelmus Cornelis Hijstek en Maria Petronella van Haaften. Zijn volledige afstammingsreeks vindt U aan het eind van dit artikel. [deel 2, red]

In Januarie 1959, drie jaar voor haar afsterwe  skryf Emmarenske nog twee briewe met herrinneringe wat ook behoue gebly.

Die Boere vroue het 'n sterk wil om te oorleef. In die kampe moes hulle sukkel om te oorleef. Die geluk was ook nie altyd aan hul kant nie. Haar seuntjie Hennie sterf in 1901 toe hy nog maar twee jaar oud is. Die hartseer is groot en nie te beskryf nie.

Op 23 augustus 2017 overleed in Zuid-Afrika

Pieter Hendrik Heystek

Hij is 87 jaar geworden.

In 1957 trouwde Pieter Hendrik met Johanna Petronella Heystek (†)

samen kregen zij twee zoons en een dochter.

Wij zijn in gedachten bij de nabestaanden en wensen hun veel sterkte met het verwerken van dit verlies.