Vandaag ontvingen wij het droeve bericht dat
thuis in haar woonplaats Dordrecht is overleden. Zij was sinds 12 december 1979 weduwe van Willem Vos. Zij werd 96 jaar oud.
Wij wensen de familie veel sterkte en kracht voor de komende tijd.
Op 22 december trouwde in Balito Kwa Zulu Natal ZAF Simone Heystek met Deàn Joubert Cromhout.
Simone is de dochter van Simon Frederik "Frik" Heystek en van Cornelia "Corrie" Els.
Als u nog geen toegang hebt gevraagd tot de levende personen in ons familiebestand, dan krijgt u een foutmelding als u op een van de bovenstaande links klikt. Bent u familie, is uw naam Heystek, Heijstek, Hijstek, Hystek, Hijstek, of heeft u nog een andere schrijfwijze van de naam, dan kunt u hier toegang vragen tot ons familiebestand door een gebruikersnaam aan te vragen. Als de aanvraag is verwerkt heeft u toegang tot al onze gegevens.
Vandaag ontvingen wij het droevige bericht dat op 15 december 2013 is overleden:
Hij werd 91 jaar oud.
Tevens vonden wij het overlijden van:
Zij was weduwe van Job Willem Hijstek en zij overleed op de leeftijd van 68 jaar.
Wij wensen de families veel troost en kracht bij het verwerken van dit verlies.
Ton Heijstek zal volgend seizoen Cees van Bavel opvolgen als hoofdtrainer van zaterdagderdeklasser VVAC in Ottoland. Heijstek ziet er een uitdaging in om jonge spelers naar een hoger plan te tillen. Daarom heeft hij veel zin in een avontuur op 'De Put', waar de A-selectie nog relatief jong is. Bestuur en trainer kwamen, zoals gebruikelijk, een éénjarig contract overeen.
Ton Heijstek heeft dit seizoen geen club. Hij nam een sabbatical en koos voor zijn andere sportieve passie: het wielrennen.
Als u dit artikel in uw eigen taal wilt lezen, kies dan uw taal in het vakje Selecteer een taal links naast de banners.
Jan Hystek our own ‘biker’ star of ABC radio and web pages now writes just for us.
As instructed here is a first instalment of my trip around the top of Australia beginning with the lead up to the idea to take on such an extended ride.
It must have been about the beginning of 2010 that the members of the Ulysses club started to make preliminary preparations and time tables for the long ride to Albany in West Ausy. I liked the idea and had a look around for someone to look after the farm for about 8 weeks from the 3.3.2010 till the end of April. I did not have to look far because my very dear friends Kevin and Rachel were only too happy to look after the place and our two lovely dogs, so that started the bike rolling. However there was another problem had to consider, which was my wife. Heather is in Bupa nursing home in Tamworth and is used to seeing me every other day but that was taken care of by her lovely daughter and the very kind staff of the nursing home.
Now all that was in place it became a question of cost and can I feel comfortable to take a trip of some 14,000 km which will cost, I calculated, about $800 a week which would include some sight-seeing cost so it still comes to a fair amount. Anyway at my age one has to take every opportunity that one gets to see more of this great country, and looking back now it was all worth it.
Bas Heijstek kan de oversteek over de Merwede van Werkendam naar Hardinxveld wel dromen. Twee jaar geleden werd het veer uit de vaart genomen, maar gelukkig bleef Veerpont III behouden. Een stichting nam het schip uit 1936 over en Bas blijft een van de schippers. Vorig jaar berichtten wij hierover in de papieren uitgave van Bij Uitstek. In de bijgaande video-opname van Omroep Brabant vertelt Bas zijn verhaal over de veerpont.
In de reeks Foto’s van vroeger een mooie bijdrage ingezonden door Anna Susanna “Susan” Chistina Heystek. Zij is weduwe van de Engelsman Aric Arthur Duligal en woont in Pretoria.
Met veel dankbaarheid denk zij nu nog terug aan haar grootouders die in armoede leefden.
Op de foto Antonie “Antoon” Marius Heystek met zijn tweede echtgenote zittend voor een uit zand en klei opgetrokken huisje op de plaats Lisbon. De foto is na de oorlog gemaakt.
Antoon was een zoon van de Afrikaanse Heystek-stamvader Jan en diens tweede echtgenote. Antoon is op Heystekrand, dus in Afrika geboren. Hij overleed op Lisbon op 5 februari 1933.
Twee jaar na zijn huwelijk overleed Louisa Jacoba Duvenhage, zijn eerste echtgenote. Van haar bezitten we geen foto.
Met u ga ik terug naar de zwarte veertiger jaren van de vorige eeuw die zovelen onder ons voor het leven hebben getekend. Gedachten aan die tijd maken, nu ik ouder ben geworden, nog steeds emoties bij mij los. Net als vele andere jongemannen werd ik in die tijd door de Duitse bezetter gedwongen in Duitsland te werken. Dat viel mij en vooral ook mijn nog jonge vrouw zwaar die met een klein kind thuis in Schiedam achterbleef.
Ik ben Freek Heistek die kort voor de oorlog kennis kreeg met Teuntje “Tonnie” Verschoor. Het krijgen van een woning was ook in die tijd niet eenvoudig. Toen in 1941 het geluk aan onze zijde stond en wij een kleine woning in Schiedam konden betrekken, was dat het moment met elkaar een huwelijk aan te gaan. Zo verlieten wij, geboren Rotterdammers, onze stad en vestigden in Schiedam. Gelukkig maar 100m voorbij de gemeentegrens van Rotterdam zodat ik niet zo ver van mijn werk in Rotterdam kwam te wonen. Van huis fietste ik in twintig minuten naar mijn werk.
Ons huis lag in een eenvoudige arbeiderswijk, straten zonder bomen. De groene natuur was er ver te zoeken. Kinderen speelden op straat. Gelukkig reden er nauwelijks auto’s zodat dat niet gevaarlijk kon worden genoemd. Het trappen van een balletje in de straten was in die tijd verboden net zoals het verboden was “zich op het gras te begeven”. Tja waar moesten kinderen dan naar toe?
Deze week ontvingen wij de overlijdensberichten van twee Hei(j)stekken.
Wij wensen de familie veel sterkte bij het verwerken van deze overlijdens.
Met de inval van de Japanners moesten wij het land (plantage) verlaten. De inlanders roofden en vernietigden alles wat tot de Nederlanders en Indische Nederlanders behoorde. Omdat opa en oma zo goed bevriend waren met Pater De Lange en Pastoor Zwitzar van de kerk in Pekalongan, mochten wij wonen in het huis van de onderwijzeressen dat op het schoolerf stond. Daar verbleven wij anderhalf jaar. De toestand was uitermate verwarrend en de Javanen maakten van deze verwarring gebruik. Zij pleegden overval op overval, Chinese toko’s werden geplunderd, Chinezen zelf werden vermoord en voedselopslagplaatsen leeggeroofd. In de loodsen lagen tot op acht meter hoogte zakken rijst en maïs van zo’n honderd kilo gestapeld. Indiërs klommen tot boven op de zakken en gooiden die naar beneden. Anderen sneden de onderste zakken open en vulden meegebrachte potten. De balen die van acht meter naar beneden werden gegooid raakten niet zelden de mensen beneden en soms met dodelijk gevolg. Vader werkte nog op de suikerfabriek Djati en nam deel aan de stadswacht toen de Japanners het land binnenvielen. Opa en Oma besloten eveneens naar Djati te gaan en in te gaan wonen bij hun dochter, onze stiefmoeder. Opa probeerde op de fabriek samen te werken met vader en dat lukte!